Wat is dat jong?

Zegt mij niet dat je dat niet heel efkes gedacht hebt bij uw eerste blik op bovenstaande foto? Zijn ze niet cool? Zien ze er niet fantastisch uit?

Ja ik weet het, ik ben te euforisch over bovenstaande hoopjes lood, maar dat zijn wel mijn hoopjes lood. Moeha! Gekregen van de oma, bij wie ze jarenlang trouwe dienst gedaan hebben als “loodjes” aka gewichtjes voor op uw stof te leggen als ge uw patronen wilt snijden (mijn oma heeft er nog hoor, ‘k heb ze haar niet allemaal ontfutseld).

Gewichtjes met een beetje geschiedenis dus, want ze gaan ik weet niet hoe lang al mee. Bovendien ook nog eens zelfgemaakt. Putje in ‘t zand en lood in gegoten, hoe fantastisch ouderwets boeren-erf gewijs klinkt dat niet?

Misschien is het een beetje vreemd dat ik zo blij en trots ben op een paar klompjes lood, maar ‘t is zo een klein deeltje uit mijn familiegeschiedenis. Zo onnozel en onbenullig, maar zo tastbaar. En familiegeschiedenissen zijn cool, te cool om zomaar verloren te laten gaan door onbenullige dingen niet te koesteren.