Home Improv [2/10 Magnetisch krijtbord]

Ik kan mijn avontuur met mijn magnetisch krijtbord alleen maar omschrijven als “langdurig en nogal rampzalig”. Ik weet niet precies waarom ik ooit gedacht heb dat een houten plank magnetisch maken gemakkelijker ging zijn dan gewoon een ijzeren plaat kopen en moest ik herbeginnen, ‘k zou precies wel voor de ijzeren plaat gaan, zo achteraf gezien.

‘k Had het eigenlijk al kunnen denken dat het niet zo een vlot project zou worden, want vlak na het kopen van de plank dook er al een eerste probleem op. Iets met de oppervlakte van de plank en de breedte van onze autokoffer. Een paar vruchteloze pogingen en heel wat genant getrappel op de parkeerplaats later stonden we terug aan de zagerij van de betreffende doe-het-zelf-zaak. Of ze er nog een dikke 20cm wouden afdoen. Inclusief heel erg blozende kaakjes.

Na deze eerste tegenslag liet ik mij echter niet uit het lood slaan en begon ik enthousiast mijn plank van een dikke laag verf te voorzien. En nog een laag. En nog één. Na ongeveer vijf lagen bleef er nog altijd ongeveer geen enkele magneet aan mijn bord plakken. Laat staan dat ze een papierke zouden vasthouden.

Gelukkig bleven mijn supersterke mini-magneetjes van de Dille&Kamille na negen lagen wel plakken, zelf met blaadjes onder! Ik hing mijn ‘prik’bord vol met prentjes en staarde er urenlang gelukzalig naar gedurende de volgende maand.

Uiteindelijk begon het onafgewerkte bord serieus op mijn zenuwen te werken. Met iets minder enthousiasme smeerde ik tenslotte de rest van mijn pot magneetverf op mijn houten plank, aangezien ik graag wou dat mijn bord nog steeds magnetisch was na twee lagen krijtbordverf.

Tot slot werd de hele plank voorzien van krijtbordverf. Zonder tussendoor op te schuren. Yeah, I know, niet zo een goeie zet, maar het moest af! Ik had maar nipt genoeg verf meer over voor die twee lagen trouwens, dus voor al mijn andere krijtbordprojecten ga ik een nieuwe pot moeten inslaan.

En toen, heel kort na de afwerking stond de papa daar plots, met een boormachine en vijzen enal. Het bord hangt ondertussen weer vol (met nog altijd dezelfde prentjes *bloos*) en ik ben er, ondanks alle miserie nog wel tevreden mee.

Krijtbordverf en ik, dat blijft dikke liefde. Zelf lakverf ben ik nog altijd niet beu (ondanks het afgrijselijk borstelkuiswerk daarna), maar magnetisch verf? Nooit meer! Te veel werk (uiteindelijk 1 volledige liter op een bord van 90cm * 120cm gesmeerd) en het resultaat is totaal niet bevredigend. Als ik het ooit beu raak, dan koop ik mij een echt magnetisch krijtbord, met zo een bakje voor een bordenwisser enal. Da real shit!