Afgelopen donderdag trokken het vriendje en ik nog eens richting de cinemazaal. ‘t Was gene vetten voor mij dit jaar wat het aantal bezoekjes aan de bioscoop betreft, maar als de films aan halve prijs zijn, dan is het al eens de moeite om te gaan.
Op IMDB krijgt Rise of the Planet of the Apes (RPA vanaf nu :P) 7,9/10, wat een behoorlijke score is. En neen, RPA was geen slechte film., hoewel het verhaal nogal kort samen valt te vatten. Een jonge wetenschapper is wanhopig op zoek naar een geneesmiddel tegen Alzheimer zodat hij zijn eigen vader kan genezen. Hij slaagt erin om een middel te ontwikkelen dat zorgt voor de regeneratie (en meer) van de hersenen van een chimpansee.
Dan begint het al verkeerd te gaan. De chimpansee wordt agressief, de stoute boze baas van het farmaceutische bedrijf schort het onderzoek op en alle proefdier-apen moeten worden afgemaakt. Door een samenloop van omstandigheden komt onze jonge wetenschapper thuis met een baby chimpje dat hij opvoedt. Deze aap, Caesar, blijkt iets van het geneesmiddel in zijn genen te hebben opgenomen en zijn IQ gaat in stijgende lijn omhoog, terwijl de kwaliteit van de film in dalende lijn gaat.
De opeenstapeling van “slechte” mensen die naar voor worden gebracht om Caesar zijn geloof in de mensheid te ontnemen en de opeenstapeling van toevallige foutjes die iedereen maakt in combinatie met de weinige “science” in deze science fiction film zorgde bij mij voor frustratie. RPA is het science fiction equivalent van romantische komedie, verstand op nul en kijken maar. Jammer dat ik iets meer had verwacht dan dat, hoewel ik voor €4 zeker niet ga klagen, is het een gemiste kans. Deze film had veel beter kunnen worden, veel meer verhaal, veel meer inhoud, minder stereotype personages en minder cliché scènes.
Kijken? Ja, als je op zoek bent naar een avondje hersenloze science fiction, neen als je op zoek bent naar meer dan dat.
No Comments