Toen ik nog klein jong was, namen mijn ouders mij ongeveer jaarlijks mee naar het Natuurhistorisch Museum in Brussel. Als kind was ik een licht encyclopedie obsessed mormel dat foto’s trok van haar eigen collectie fossielen en paleontologen lastig viel met de vraag welke schelp dat nu precies was, want mijn bibliotheek-boek vol fossielen gaf geen uitsluitsel… hehe.
Mijn doorlopen geek fases zijn trouwens: dino’s & fossielen, alles wat ook maar enigzins voor 1500 gebeurde, specifiek Egypte, sterren en planeten & heksen, vampiers en weerwolven. ‘t Moest niet per se realistisch zijn, er moest gewoon een encyclopedie over bestaan ^-^
Anyhow, een paar jaar geleden werd de dinosaurus afdeling van het museum heringericht en sindsdien wilde ik graag nog eens terug gaan. Guess what I did last week!
De dino zaal was wel leuk, niet superindrukwekkend (hallo inkomhal Natuurhistorisch museum in Berlijn, iemand? Brachiosaurussen zijn gewoon GIGANTISCH!), al moet ik zeggen dat mijn innerlijke achtjarige een beetje begon te flippen bij de aanblik van het T-rex. ‘k Had namelijk op die leeftijd besloten dat ik naar de Rocky Mountains zou moeten gaan om ooit een echt skelet te aanschouwen, maar zie, de Stan staat in Brussel te pronken.
Efkens compleet naast de museumkwestie: weet ge dat kleedje waar ik hier naar verwijs, dat nooit gefotografeerd raakt? Awel, ‘k heb dat aan op de foto’s. Inclusief een duidelijke foto van hoe slecht die rits daar inzit. Niet dat ik dat erg vind, normaal zit mijn arm daar.
Ah trouwens mental high five voor wie mijn duim-foto snapt!
Aangezien het donderdag vreselijk warm was, besloten we niet het hele museum te doen. De afdeling opgezette dode beesten is sowieso niet echt iets voor mij. Te stoffig enzo. Bij de schelpen en insecten zaten wel nog een paar leuke beestjes. De walvisskeletten waren indrukwekkend, precies zoals ik ze mij herinnerde.
Extra bonus: ik kon eindelijk nog eens iets schrappen van die 24 before 25 lijst, hoewel ik moet zeggen dat het gelezen boeken-quota ook dichterbij begint te komen!
4 Comments
Ik snap het duimpje niet 🙁 Maar ik zou het wel graag snappen! Ziet er een schoon kleedje uit! En dat museum is zalig, leuk dat ge dat dan toch al van uw lijstje hebt kunnen schrappen 🙂
Ik snap het duimpje ook niet! Wel echt fijn, zo’n nostalgisch bezoekje! Mijn ouders probeerden de dino vonk in mij ook te ontsteken – getuige de dino lakens, papiermand en bureaugrief – maar het pakte niet! En ook ik was als kleine dreumes een encyclopediefreak maar ik beperkte mij tot de culturele hoofdstukken in mijn kinderencyclopedie, al kon mijn survival encyclopedie mij ook wel bekoren!
De enige link die ik kan leggen met de duimpjes is ‘opposable thumbs’. Weet niet de juiste vertaling, waarschijnlijk tegengestelde duimen ofzo. Is dat niet één van de belangrijke evoluties in het ontstaan van de mens? Mijn excuses als ik er helemaal naast zit….
Hehe, de duimpjes zijn niet zo moeilijk en hebben eigenlijk niets met mensen te maken, maar alles met de Iguanadons (de trots van het Brusselse Museum), die hebben namelijk een typerende rechtopstaande duim! 😛